Teksty krytyczne
Fragmenty tekstu z katalogu wystawy Zawsze jest teraz, 2017
(...) Wystawa Zawsze jest teraz została zbudowana jako przejście przez naturalny rytm pór roku. Prezentowane prace prowadzą nas przez poszczególne cykle przyrody. Główną rolę odgrywa tu natura. I tak, zima to czas zwolnienia, ciszy, ale także zabawy. Zabawy, w której uczestniczą zarówno dzieci jak i dorośli. Małe postacie wspinających się pod górę lub zjeżdżających na sankach zostały skonfrontowane z dużymi połaciami białego śniegu.(...) Wiosna i lato to z kolei moment rozkwitu. Roślinność przynosi wytchnienie. Ludzie ukazani na płótnach chowają się w parkach i ogrodach, szukając kontaktu z naturą. Ale lato to też czas odpoczynku nad wodą. Kąpiące się w wodzie dzieci, nastrój sielanki i radości wzbudza jakieś nieokreślone uczucie nostalgii i tęsknoty.
Motywem przewodnim w twórczości Magdaleny Laskowskiej jest natura. To ona determinuje atmosferę prac. To jej artystka poświęca najwięcej uwagi. To ona jest centrum, nadrzędna wobec postaci ludzkiej, która staje się jedynie elementem większej całości, wszechświata.
Artystka dokumentuje miejsca sobie znane, bliskie i codzienne. Parki, ulice, skwery.(...) Przestrzenie, które stają się dla współczesnego człowieka miejscem odpoczynku i relaksu. To przyroda, w świecie wielkomiejskich metropolii, uwalnia w człowieku jakąś pierwotność, spontaniczność, swobodę, pragnienie autentyczności, ale również potrzebę piękna. To w obcowaniu z naturą artystka upatruje źródła rozwoju człowieka, jego kreatywności i wrażliwości estetycznej.
Malarstwo Laskowskiej jest swego rodzaju zapisem epoki, obrazem współczesnego świata. Nie brakuje w nim również krytycznego spojrzenia. Niejednokrotnie bohaterowie obrazów dostają do ręki telefon czy smartfon, który automatycznie (...) przenosi ich do zgoła odmiennej rzeczywistości. Pozornie obecni, zdają się nie dostrzegać tego co wokół.
Zainteresowania Laskowskiej przywodzą mi na myśl słynną dziewiętnastowieczną ideę miasta-ogrodu, ale również współczesne eko trendy, postulujące życie w zgodzie z naturą i powrót do jej źródeł. Artystka pokazuje miasto z innej perspektywy. Miasto przyjazne przyrodzie i człowiekowi. Zajmuje tym samym stanowisko w tak ważnych dziś dyskusjach nad kształtem przestrzeni miejskiej.
Laskowska maluje w sposób syntetyczny i uporządkowany, często upraszcza formy, geometryzuje. Stosowana przez nią perspektywa wciąga widza. Istotną rolę odgrywa światło i kolor. To one, potraktowane w sposób subiektywny, w głównej mierze nadają pracom artystki ten wyjątkowy, oniryczny wyraz.
Blanka Burnat